6. Κούσκο (Cusco)

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2002

Κούσκο, άποψη από Σαξάγιουαμάν

Ξυπνάω ορεξάτος και μπαίνω για ντους. Το νερό είναι χλιαρό προς κρύο. Ξύρισμα ούτε καν με χλιαρό, μα με παγωμένο νερό. Πλένοντας τα δόντια μετά το πλούσιο πρωινό διαπιστώνω ότι στο νιπτήρα η σύνδεση ζεστού - κρύου έχει γίνει ανάποδα, λεπτομέρειες. Κατά την αναμονή στο αεροδρόμιο δοκιμάζω ένα γλυκό κάτι σαν τη δική μας τουλούμπα. Άφιξη στο Κούσκο στα 3.200 m το μεσημέρι με λιακάδα. Παρατηρώ τον ήλιο στο ζενίθ. Έχει ανατείλει από δεξιά, μεσουρανεί μπροστά μου στον βορά και κινείται προς τη δύση στα αριστερά. Αυτή η “ανεστραμμένη” πορεία προκαλεί μία ευχάριστη παράξενη αίσθηση, συνειδητοποιώντας ότι βρίσκεσαι στο νότιο ημισφαίριο.

Στο ξενοδοχείο συναντώ τον Γιώργο. Μετά από σύντομη βόλτα στην κεντρική πλατεία, ανηφορίζουμε τα δύο χιλιόμετρα προς το Σαξάγιουαμάν (Sacsayhuaman) το μνημείο οχυρό των Ίνκα. Το υψόμετρο πράγματι επηρεάζει την ανάβαση αλλά ο ενθουσιασμός και το κέφι το αντισταθμίζουν και με το παραπάνω. Στην κορυφή τείχη σε πολλά επίπεδα, με πριονωτή μορφή σε κάτοψη, χτισμένα με τεράστιους ογκόλιθους που θυμίζουν Μυκήνες. Πίσω από τις εισόδους περιμετρικά σκαλιά (μπροστά, αριστερά και δεξιά) σε οδηγούν στο επόμενο επίπεδο. Καθόμαστε στην κορυφή και ατενίζουμε την πόλη να απλώνεται μέσα στη μεσημεριανή λιακάδα. Στις γύρω πλαγιές των βουνών είναι διαμορφωμένα τεράστια σχέδια διαφημίσεων. Παρόμοια θα βλέπουμε σε όλο το ταξίδι γύρω από τις πόλεις και δίπλα στις οδικές αρτηρίες.

Σαξάγιουαμάν Σαξάγιουαμάν

Πίσω μας απλώνεται μία επίπεδη σαν γήπεδο έκταση και μετά υψώνεται ένας μεγάλος συμπαγής όγκος από βράχια με κατακόρυφη στρωματογραφία όπου η διάβρωση έχει δημιουργήσει λεία αυλάκια - τσουλήθρες με ύψος και μήκος πάνω από 20 μέτρα. Το μέρος είναι πλημμυρισμένο με αμέτρητα πιτσιρίκια που πετάνε χαρταετούς ή κάνουν τσουλήθρα. Είναι γύρω στα πέντε χρονών και έχουν έρθει εκδρομή με τους δασκάλους τους. Πολύ φιλικά πιάνουν αμέσως κουβέντα μαζί σου και δέχονται ευχαρίστως βοήθεια ώστε να καταφέρουν να πετάξουν τον χαρταετό ή ζητάνε μια αγκαλιά για να κατέβουν από απότομα σημεία των βράχων. Όλο το μέρος μοιάζει με τεράστια παιδική χαρά.

Επιστρέφουμε στην πόλη και περπατάμε τους πλακοστρωμένους δρόμους, ανάμεσα από τις ανέπαφες από την εποχή των Ίνκα ογκώδεις τοιχοποιίες των κτιρίων. Δεκάδες λουστράκοι ζητάνε να καθαρίσουν τα παπούτσια σου ακόμη και αν φοράς σανδάλια. Είναι σημαντικό για τους περουβιανούς να έχουν καθαρά παπούτσια και με τους χωμάτινους δρόμους υπάρχει αρκετή δουλειά για τους λουστράκους. Άλλα πιτσιρίκια πουλάνε ταχυδρομικές κάρτες ή μικρά πλεκτά κουκλάκια τα οποία τοποθετείς στα δάχτυλα παίζοντας κουκλοθέατρο. Το βράδυ τρώμε σε γιαπωνέζικο εστιατόριο και γνωρίζω την Κάρολ (Carol) από την Ιρλανδία και τον Πίτερ (Peter) από την Αγγλία με τους οποίους θα περάσουμε τις επόμενες ημέρες, αλλά και τη Σάρα την αγγλίδα οδηγό του λεωφορείου με το οποίο οι υπόλοιποι έφτασαν στο Κούσκο από τη Λίμα μέσω Αρεκίπα (Arequipa) και φαραγγιού Κόλκα (Colca Canyon). Γύρω από την κεντρική πλατεία οι δρόμοι είναι γεμάτοι μπαράκια. Το ξενοδοχείο μας είναι σε μεγάλο κεντρικό δρόμο πολύ κοντά στην πλατεία. Στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου όλες τις ώρες είναι εμφανής η παρουσία της αστυνομίας και μπορείς να κυκλοφορείς με ασφάλεια ακόμη και αργά τη νύχτα.

Κούσκο