Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου
Υπέροχη μέρα, παντού γύρω, πάνω στις σκηνές χιόνι. Ο ήλιος που ανατέλλει χρωματίζει πορτοκαλί τα σύννεφα και τα χιονισμένα βουνά. Όταν αγόρασα τον υπνόσακο στο Alpamayo επέμεναν να μην πάρω πιο ελαφρύ για εκδρομή στις Άνδεις και είχαν απόλυτο δίκιο. Πάνω αναγράφει -18˚C, ότι έπρεπε για τη νύχτα. Μα μόνο εγώ κοιμήθηκα καλά. Οι υπόλοιποι έχοντας πιο ελαφρούς υπνόσακους, παρότι φορούσαν όλα τους τα ρούχα, όταν πέρασε η επιρροή του platypus-θερμοφόρας ξύπνησαν χωρίς να καταφέρουν να ξανακοιμηθούν. Ταλαιπωρημένοι και κρυωμένοι τους μοιάζω τρελός όταν μετά το πρωινό μένω όπως πάντα με το κοντομάνικο, ορεξάτος για την πορεία.
Ξεκινάμε μια ατελείωτη κατάβαση. Όσο κατεβαίνουμε φτιάχνει ο καιρός. Συναντάμε μια μικρή λίμνη όπου σταματάμε και καθόμαστε αρκετή ώρα να χορτάσουν τα μάτια μας την ομορφιά του τοπίου. Στην επιφάνεια βλέπουμε κύκλους από ψάρια καθώς και ένα ζευγάρι παράξενα πουλιά που κολυμπούν στα νερά της. Πίσω από τη λίμνη σκαρφαλωμένο στην πλαγιά, είναι ένα δάσος με δέντρα ίδια με αυτά που φυτέψαμε. Φαντάζομαι στο μέλλον ένα παρόμοιο στο μέρος της αναδάσωσης. Από τη λίμνη ξεκινάει ένα μικρό ρέμα, παράλληλα στο οποίο κινείται το μονοπάτι. Διακόσια μέτρα πιο κάτω συναντάμε ένα σύμπλεγμα από χαμηλά βράχια και σπηλιές. Εδώ ζούνε μικρά ζωάκια κάτι ανάμεσα σε λαγό και σκίουρο. Περπατάμε χωρίς θόρυβο και όποτε σταματάμε εμφανίζονται και μετακινούνται χαριτωμένα ή λιάζονται στα βράχια.
Φτάνουμε στον πρώτο οικισμό. Σε κάθε αγρόκτημα υπάρχουν σκυλιά παρόμοια με τα δικά μας τσοπανόσκυλα, αλλά μικρότερα σε μέγεθος με πιο πλούσιο τρίχωμα και πολύ όμορφη φάτσα. Ειδικά τα κουταβάκια είναι αξιολάτρευτα καθώς και τα πιτσιρίκια που παίζουν συνέχεια μαζί τους. Όσο μακριά και να βρίσκονται θα τρέξουν μέχρι το πλησιέστερο μέρος της έκτασής που ελέγχουν για να σε γαβγίσουν. Το μονοπάτι περνάει δίπλα από ένα σπίτι και δυο σκυλιά έρχονται ακριβώς πίσω μας γαβγίζοντας δυνατά. Αν τους φωνάξεις ή σηκώσεις λίγο τα μπατόν οπισθοχωρούν μα μένω οπισθοφυλακή και έχω το νου μου μέχρι να βγούμε από την περιοχή τους. Σταματάμε για κολατσιό λίγο πριν από ένα σημείο όπου το ρέμα, που πλέον έχει γίνει μικρό ποτάμι, χάνεται από τα μάτια μας κατηφορίζοντας απότομα. Μπροστά μας ανοίγεται μία μεγάλη πλαγιά. Κινούμαστε προς τα αριστερά αφήνοντας το ποταμάκι το οποίο συνεχίζει κάθετα προς το μεγάλο ποτάμι στο βάθος της κοιλάδας. Κάτω μας βλέπουμε αρκετά αγροκτήματα. Αποτελούνται από δυο τρία ισόγεια κτίσματα από λάσπη και αχυρένια στέγη μέσα σε κυκλική περίφραξη. Είμαστε ακόμη αρκετά ψηλά και τα μόνα δέντρα που αντικρίζουμε βρίσκονται εντός της περίφραξης των αγροκτημάτων. Μέσα στις αυλές ή και έξω στα χωράφια γυναίκες δουλεύουν σε αργαλειούς πάνω στο χώμα φτιάχνοντας υφαντά. Άντρες και γυναίκες φοράνε ρούχα με έντονο κόκκινο χρώμα. Στην αντικρινή μεριά της κοιλάδας ξεχωρίζουν τα σχήματα των χωραφιών γαντζωμένα στην απότομη πλαγιά και για άλλη μια φορά εκπλήσσομαι από την μεγάλη κλίση τους.
Το σπίτι του Ρότζερ υπό κατασκευή στο Κουνκάνι
Παρασκευή πήλινων πλίνθων (adobe)Βαδίζουμε πλέον δίπλα σε καλλιεργημένα χωράφια. Σε αρκετά άνθρωποι με βόδια ή και χωρίς οργώνουν. Σε ένα ζυγό δύο βόδια μπλέκονται και ένας άντρας τραβάει με όλη του τη δύναμη το ένα από την ουρά προσπαθώντας να το φέρει στην ορθή θέση. Δίπλα σε ένα σημείο παρασκευής των χωμάτινων τούβλων σταματάω για να δω από κοντά την τεχνική. Όσο κατεβαίνουμε, το μονοπάτι φαρδαίνει και τελικά γίνεται πλακόστρωτο. Μετά από πέντε ημέρες αντικρίζουμε δρόμο και σε λίγο και το λεωφορειάκι που μας περιμένει στα 3.200 m. Ο Φελισιάνο ετοιμάζει και μας σερβίρει το τελευταίο γεύμα. Αφού συμβουλευόμαστε τον Χέρμαν δίνουμε σε κάθε έναν ξεχωριστά φιλοδώρημα ώστε να μην γίνει άδικη μοιρασιά και τους αποχαιρετάμε για να επιστρέψουν στο Κουνκάνι. Μόλις που έχουμε ξεκινήσει και μπροστά μας πετάγεται ένα ελάφι, τρέχει για λίγο κατά μήκος του δρόμου και χάνεται στην απέναντι πλευρά. Πιο κάτω και οδηγώντας ακριβώς δίπλα στο ορμητικό ποτάμι, ένας σάκος πέφτει από την οροφή για να παραμείνει ευτυχώς πάνω στο δρόμο. Τον μαζεύουμε και ξαναδένουμε καλύτερα όλα τα πράγματα.
Φτάνοντας στο Ογιανταϊτάμπο, παρά την κούραση επισκεπτόμαστε την αρχαία πόλη πριν πάμε στο ξενοδοχείο. Πολλά επίπεδα και εντυπωσιακές κατασκευές με τεράστιους παραλληλεπίπεδους ογκόλιθους. Η κατασκευή εγκαταλείφθηκε ημιτελής κατά την επέλαση των ισπανών. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ορισμένοι ογκόλιθοι που έχουν παραμείνει στη διαδικασία τοποθέτησης πάνω σε χωμάτινες ράμπες.
Ο ξενώνας μας βρίσκεται μέσα στο χώρο του σιδηροδρομικού σταθμού, με την είσοδο πάνω στην αποβάθρα. Όμορφος λιτός χώρος με πολύ όμορφο αίθριο - κήπο όπου δεσπόζουν δύο φοίνικες. Ο Χέρμαν αναχωρεί μεταφέροντας τους σάκους μας στο Κούσκο. Θα επιστρέψει αύριο το πρωί με το τρένο. Κρατάμε ελάχιστα πράγματα τα οποία και θα κουβαλάμε για τις επόμενες δύο ημέρες. Μετά από ένα αναζωογονητικό μπάνιο κάνουμε βόλτα στην πόλη και καθόμαστε σε ένα όμορφο ανοικτό καφέ πίνοντας μπύρες. Λίγο πριν βραδιάσει πηγαίνουμε για φαγητό σε εστιατόριο δίπλα στο ποτάμι, πιάνοντας το πιο κοντινό στο μεγάλο αναμμένο τζάκι τραπέζι, να αντισταθμίσουμε το χθεσινό κρύο. Πηγαίνοντας στην τουαλέτα περνάω μέσα από τον θαυμάσιο κήπο του εστιατορίου με τα λουλούδια του. Επιτέλους σήμερα έχει ξαστεριά. Στο δρόμο για το ξενοδοχείο ο γαλαξίας παρά τα φώτα της πόλης διακρίνεται καθαρά, ο σκορπιός και τα ανοικτά σμήνη του τοξότη βρίσκονται στο ζενίθ πάνω από το κεφάλι μας, πιο χαμηλά ο κύκνος. Στην κορυφογραμμή απέναντί μας, φαίνεται ένα λευκό έντονο φως. Είναι τόσο αφύσικα λαμπερό που νομίζω ότι είναι κάποιος τεράστιος παράξενος προβολέας στην κορυφογραμμή. Είναι η Αφροδίτη! Φτάνοντας στον ξενώνα, με τον Ουράνιο Άτλα, κάθομαι στο αίθριο χαζεύοντας τον έναστρο ουρανό. Αργότερα συναντώ τους υπόλοιπους στη σάουνα.
No comments:
Post a Comment