Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2002
Ο δρόμος φιδογυρίζει στην απότομη πλαγιά μετά τον αυχένα στα +4.767
Ο Γιώργος με τον οδηγό μας τον Ουμπέρτο. Πίσω οι λίμνες ΓιανκανούκοΚοιμόμαστε νωρίς γύρω στις 22:30 οπότε ξυπνάμε και νωρίς γύρω στις 07:00. Πριν βγει ο ήλιος δεν είναι να ξεμυτίσεις από τον υπνόσακο από το κρύο. Βγαίνω από τη σκηνή στις 07:30. Η μισή κοιλάδα όπου έχει ακόμη σκιά είναι κάτασπρή παγωμένη. Καθώς οι ζωοδότες ακτίνες του ήλιου αγκαλιάζουν σιγά σιγά όλη την κοιλάδα, παρακολουθώ την υποχώρηση του πάγου ταυτόχρονα με τη γραμμή της σκιάς. Μέχρι να φάμε πρωινό έχουμε μείνει με το κοντομάνικο. Μετά από σύντομή πορεία μέχρι το χωριό Βακουερία συναντάμε τον δρόμο και περιμένουμε κάποιο περαστικό λεωφορειάκι για το επόμενο σημείο κατασκήνωσης πίνοντας μπύρες. Ανεβαίνουμε στο πρώτο που περνάει και συνεχίζουμε οδικός προς τον επόμενο αυχένα στα 4.767 m. Στην κορυφή σταματάμε για τη θέα. Δεξιά και αριστερά μας βουνά και στο κέντρο, 900 m κάτω από τα πόδια μας, επιμήκης κοιλάδα με δυο λίμνες και τον ποταμό Γιανκανούκο. Η δύσκολη χάραξη του δρόμου που κατεβαίνει στην κοιλάδα περιλαμβάνει αμέτρητους ελιγμούς φιδογυρίζοντας στην απότομη βραχώδη πλαγιά.
Το μάτι του Κίθ είναι κόκκινο, πολύ ερεθισμένο. Είτε κάποιο σκουπιδάκι τον χτύπησε εδώ με τον δυνατό αέρα είτε τον πείραξε ο φακός επαφής. Παρά το ότι βγάζει τους φακούς η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Πρέπει να επιστρέψουν με την Ταμάιμι στο Χουαράζ για να το αντιμετωπίσουν. Με τον Γιώργο και τον Ουμπέρτο κατεβαίνουμε από το λεωφορείο σε μία στροφή του δρόμου. Μετά από σύντομη πορεία με τα σακίδιά μας στο μέρος που θα κατασκηνώσουμε, επιστρέφω με τον Ουμπέρτο και φορτωνόμαστε ο καθένας μία σκηνή και μεταξύ μας κουβαλάμε ένα μεγάλο βαρύ κασόνι με τρόφιμα και κατσαρολικά. Κατασκηνώνουμε στα 3.900 m σε ένα μεγάλο πλατό στις 15:00, και σήμερα ευτυχώς μόλις πριν αρχίσει να βρέχει.
No comments:
Post a Comment