4. Πτήση Μαδρίτη - Λίμα

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2002
Αναχωρώ αεροπορικός στις 12:40 για Λίμα. Είχα κάνει το check in από την Αθήνα όπου και έδωσα την αποσκευή μου ζητώντας θέση στο διάδρομο, θεωρώντας ότι θα είμαι πιο άνετα κατά την εντεκάωρη πτήση. Ευτυχώς η θέση μου είναι σε παράθυρο στα δεξιά. Πάνω από τον Ατλαντικό τα σύννεφα είναι αραιά και επίπεδα, μα σε ορισμένα μέρη πυκνά σχηματίζουν τεράστιες κυκλικές δίνες. Φτάνοντας στην ανατολική ακτή της Ν. Αμερικής πυκνώνουν. Αφράτη μάζα από σύννεφα παντού σε διάφορα επίπεδα, από όπου συνεχώς ξεπροβάλουν προς τα επάνω νέφη που θυμίζουν το νεφέλωμα του ίππου (Horsehead nebula). Λίγο πριν τις Άνδεις τα σύννεφα ανοίγουν για λίγο και βλέπω τον Αμαζόνιο ή κάποιον παραπόταμο. Παρόλο το ύψος πτήσης στα 11.900 m το πλάτος του ποταμού είναι εντυπωσιακό. Απίστευτοι μαίανδροι. Η έκταση που διασχίζει το ποτάμι είναι σχεδόν επίπεδη, περνώντας από ένα σημείο διασχίζει χιλιόμετρα για να ξαναπεράσει στη συνέχεια από το ίδιο σημείο αλλά με αντίθετη κατεύθυνση στο μακρύ του ταξίδι προς τον Ατλαντικό Ωκεανό. Η κοίτη επίσης διακλαδίζεται σε αρκετά σημεία για να ξανασμίξει στη συνέχεια. Μακριά οι λωρίδες του νερού γυαλίζουν μέσα στο καταπράσινο φόντο από την αντανάκλαση του ήλιου. Τα σύννεφα ξανακλείνουν. Στο βάθος αρχίζουν να φαίνονται οι Άνδεις και σε λίγο ξεπροβάλουν καθαρά πάνω από τα σύννεφα. Φτάνουμε από πάνω. Χιονισμένες κορυφές, πριονωτές απότομες χαράδρες και αυχένες. Στη συνέχεια ελαφρώς πιο ομαλό ανάγλυφο. Λίμνες εμφανίζονται στα ψηλά σημεία κάτω από κορυφές και σε οροπέδια. Μέσα στις χαράδρες η ύπαρξη ομίχλης ή χαμηλής νέφωσης δεν μου επιτρέπει να δω τα ποτάμια. Το αεροπλάνο αρχίζει να προσεγγίζει στη Λίμα και κατεβαίνουμε στα 5.900 m "ακουμπώντας" σχεδόν τα βουνά. Βλέποντας το ύψος πτήσης συνειδητοποιώ το ύψος τους. Περάσαμε τα βουνά. Από την μεριά του Ειρηνικού υπάρχει μια απέραντη αδιάσπαστη πυκνή μάζα από σύννεφα, όλα σε ένα επίπεδο χωρίς το παραμικρό άνοιγμα. Αφού κάνουμε μια δεξιά στροφή βουτάμε μέσα τους σε υψόμετρο +900 m και βγαίνουμε από κάτω τους στα +400 m αντικρίζοντας τη θάλασσα. Ξανακάνουμε δεξιά στροφή και φαίνεται η Λίμα. Έξω από το λιμάνι μεγάλα πλοία. Κοντά στο λιμάνι, κατά μήκος της ακτής αμέτρητα, χιλιάδες ψαροκάικα αγκυροβολημένα ακανόνιστα, με τους χαρακτηριστικούς γερανούς για τα δίχτυα στην πρύμνη. Στη Λίμα όλο το χειμώνα ο ήλιος χάνεται λόγω των σύννεφων. Μεθαύριο όμως θα είμαι στα βουνά.

Δίπλα μου κάθεται ο Φρανσίσκο. Δε γνωρίζει ξένες γλώσσες οπότε κατά την πολύωρη πτήση κουβεντιάζουμε στα ισπανικά με τη βοήθεια και του λεξικού. Καλύτερη εξάσκηση δεν θα μπορούσα να κάνω. Άφιξη στις 18:00 τοπική ώρα.

Επιβιβάζομαι μαζί με άλλα πέντε άτομα σε ένα μικρό λεωφορείο-ταξί, το οποίο μας πηγαίνει στα ξενοδοχεία μας. Επικρατεί μποτιλιάρισμα, όλοι κορνάρουν ασταμάτητα, αλλάζουν λωρίδες, σταματάνε χωρίς προειδοποίηση ακόμα και στη μεσαία λωρίδα για να αποβιβάσουν ή να επιβιβάσουν κόσμο. Καθορισμένες στάσεις δεν υπάρχουν. Ο εισπράκτορας των λεωφορείων κρεμασμένος από την ανοιχτή πόρτα διαλαλεί τον προορισμό και μαζεύει κόσμο. Σταματάνε όπου τους κάνεις νόημα και σε αφήνουν όταν το ζητήσεις. Στις διασταυρώσεις κανείς δεν αφήνει χώρο, απλώς όλοι κορνάρουν περισσότερο σταματημένοι. Η προτεραιότητα δεν έχει κανένα νόημα. Περνάει όποιος προλάβει πρώτος μπαίνοντας με ταχύτητα και θράσος, κορνάροντας αποφασιστικά, επιταχύνοντας γρήγορα για να αποφύγει το αντιθέτως διερχόμενο όχημα ή φρενάροντας απότομα όταν συναντάει πιο τρελό οδηγό. Ταξιδεύουμε νότια. Λίγο πριν το Μιραφλόρες (Miraflores) κατεβαίνουμε μία απότομη πλαγιά και βρισκόμαστε δίπλα στον ωκεανό. Μεγάλα κύματα παράλληλα με την ακτή, σκάνε αφρίζοντας από μεγάλη απόσταση λόγω του ρηχού βυθού. Στην δεύτερη παραμονή μου στη Λίμα θα διαπιστώσω ότι είναι αρκετά μεγάλα για surfing . Μετά τη διανομή των υπολοίπων συνεχίζω με τον οδηγό για το κέντρο. Τον περισσότερο χρόνο είμαστε σχεδόν σταματημένοι και έχω κάνει μια μεγάλη παράκαμψη αλλά δεν με πειράζει. Lima by night σκέφτομαι και απολαμβάνω τη διαδρομή. Άφιξη στο ξενοδοχείο η πόρτα του οποίου είναι κατασκευασμένη από χοντρό κιγκλίδωμα και μοιάζει σαν να μπαίνω σε τράπεζα. Πρώτα σε ελέγχουν και μετά σου ανοίγουν. Ο Φρανσίσκο συνέστησε να μην περπατήσω μόνος το βράδυ στο κέντρο. Αφήνω αρκετά χρήματα και τα αεροπορικά εισιτήρια στο χρηματοκιβώτιο του δωματίου, στέλνω emails από υπολογιστή του ξενοδοχείου και κοιμάμαι νωρίς.

No comments: