18. Καρχουαμάγιο (Carhuamayo) – Λίμνη Χουνίν (Junin)

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2002

Από Τάρμα αναχωρούν δύο λεωφορεία για Χουνίν στις 05:30 και 14:00. Σήμερα είναι η ημέρα συνάντησης με τον Γιώργο. Για να προλάβουμε να δούμε τη λίμνη αναχωρώ με το πρώτο. Η πόλη Χουνίν και η ομώνυμη διπλανή λίμνη βρίσκονται σε ένα απέραντο υψίπεδο σε υψόμετρο +4.250 m. Ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση με μεγάλες ευθείες στην σχεδόν επίπεδη έκταση. Βρίσκομαι ψηλότερα από τη ζώνη των δέντρων. Τη μονοτονία του επίπεδου τοπίου σπάνε ο δρόμος, η παράλληλη γραμμή του τραίνου και μερικά κοπάδια λάμα και αλπάκα. Η πόλη της Χουνίν αναπτύσσεται σε μερικές σειρές λασπωμένους χωματόδρομους παράλληλα στον κύριο δρόμο. Αναρωτιέμαι πόσο μικρότερο θα είναι το γειτονικό χωριό Καρχουαμάγιο όπου επιλέξαμε να διανυκτερεύσουμε. Φτάνω γύρω στις 07:00 και ευτυχώς έχω το κασκόλ του Μάρκο γιατί κάνει ψοφόκρυο. Βαδίζοντας προς το hostel πιάνει χιονοθύελλα. Ο δυνατός αέρας στροβιλίζει προς κάθε κατεύθυνση χιόνι και χαλάζι. Γίνομαι κάτασπρος από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Χτυπάω στον ξενώνα μα δεν απαντάει κανένας. Ρωτώντας βρίσκω απέναντι το σπίτι όπου μένει η κυρία που διαχειρίζεται τα δωμάτια. Αφήνω τα πράγματά μου, ενημερώνω ότι θα έρθει και ένας φίλος ώστε να έχει το νου της, και επιστρέφω στον κεντρικό δρόμο για πρωινό. Παρά το κρύο και το χιόνι οι πόρτες από τα διάφορα στενόμακρα μαγαζάκια είναι ανοιχτές, ενώ δεν υπάρχουν παράθυρα. Για να ζεσταθώ κάπως παραγγέλνω σούπα, κάτι σαν πατσά, και τσάι. Εχθές, μόλις τρεις ώρες δρόμο από εδώ, βρισκόμουν στη Λα Μερσέντ στις παρυφές της ζούγκλας όπου οι άνθρωποι όλο το χρόνο είναι με κοντομάνικα. Εδώ αντίθετα, όλοι είναι βαθιά χωμένοι σε κασκόλ και σκούφους. Ξαφνικά, όπως απότομα ξεκίνησε, η χιονοθύελλα σταματάει και εμφανίζεται ο ήλιος. Αναρωτιέμαι μήπως η βελτίωση του καιρού είναι μόνο πρόσκαιρη, οπότε παίρνω ένα ταξί για μια βόλτα στη λίμνη. Η ακτινοβολία του ήλιου είναι τόσο δυνατή λόγω της αραιής και ξηρής ατμόσφαιρας ώστε το χιόνι αρχίζει να λιώνει αμέσως. Παντού εξατμίζεται νερό και δημιουργείται πυκνή ομίχλη. Ούτε το δρόμο μπροστά μας δεν μπορούμε να δούμε. Μα σε λιγότερο από μισή ώρα το χιόνι έχει λιώσει και η ομίχλη διαλύεται αποκαλύπτοντας μία λαμπρότατη λιακάδα. Η μεγάλη λίμνη αποτελεί υδροβιότοπο με χιλιάδες πουλιά, μεταξύ αυτών και φλαμίγκο. Από δύσκολους χωματόδρομους προσπαθούμε να προσεγγίσουμε ένα μέρος για το οποίο διάβασα ότι μπορείς να μισθώσεις κάποιον ψαρά για μια βόλτα στη λίμνη. Προς έκπληξή μου οδηγούμε πάνω στο ανάχωμα της γραμμής του τραίνου, ακριβώς δίπλα της. Ο οδηγός με διαβεβαιώνει ότι μόνο ένα τραίνο περνάει κάθε απόγευμα. Φτάνουμε σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. Διαπιστώνω ότι οι ψαράδες βρίσκονται στην απέναντι όχθη στο χωριό Οντόρες (Ondores), μία ώρα απόσταση από εδώ. Ο οδηγός προτίθεται να συνεχίσουμε για εκεί, μα προτιμώ να περιμένω και την άφιξη του Γιώργου. Αφήνουμε το αυτοκίνητο και προχωράμε προς την όχθη. Τα καλάμια στο βάθος κρύβουν τη θέα στη λίμνη. Η όχθη είναι στερεή και βαθαίνει τόσο ομαλά που με γαλότσες θα μπορούσες να προχωρήσεις δεκάδες μέτρα ακόμη, όχι όμως και με τις ορειβατικές μπότες. Βλέπουμε πολλά πουλιά μα σε μακρινή απόσταση. Χωρίς κιάλια το θέαμα δεν είναι σπουδαίο. Επιστρέφω στο δωμάτιο για λίγη ξεκούραση. Θέρμανση δεν υπάρχει ούτε και σεντόνια. Βαριέμαι να ξεντυθώ και ξαπλώνω με τα ρούχα ρίχνοντας πάνω μου τέσσερις κουβέρτες. Όταν ξυπνώ διαπιστώνω το λάθος μου να μην χρησιμοποιήσω τον υπνόσακο μια και έχω παγώσει και με πονάει ο λαιμός. Όπως και η Χουνίν το Καρχουαμάγιο αποτελείται από την εθνική οδό, κατά μήκος 100 m της οποίας υπάρχουν δεξιά και αριστερά μαγαζιά και πίσω τους μερικοί παράλληλοι χωματόδρομοι με σπίτια. Πουθενά δεν υπάρχει ένα ζεστό μέρος να καθίσεις να περάσεις την ώρα σου. Έχω κάνει άπειρες φορές το δρόμο πάνω κάτω, αν δεν περίμενα τον Γιώργο θα είχα πάρει το πρώτο περαστικό λεωφορείο συνεχίζοντας το δρόμο. Τρώω και γυρίζω στο δωμάτιο όπου χώνομαι στον υπνόσακο. Ο Γιώργος καταφθάνει στις 17:30 λίγο πριν νυχτώσει. Το κρυολόγημά του δυστυχώς επιμένει. Του εξηγώ ότι η λίμνη δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον και αποφασίζουμε να αναχωρήσουμε αύριο πρωί πρωί. Από φαρμακείο προμηθευόμαστε καραμέλες για τον πονόλαιμο, τρώμε ζεστή σούπα για βραδινό και κατευθείαν μετά επιστρέφουμε για ζέστη και ξεκούραση στους υπνόσακους.