21. Παστορούρι (Pastoruri)

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2002

Δέντρα Puyas Raimonti

Αφήνουμε το καλό ξενοδοχείο και μετακομίζουμε στα πολύ φθηνά ενοικιαζόμενα δωμάτια όπου μένουν ο Τόμεκ η Μαρία και η Ρόζα. Αναχωρούμε στις 9:30 για τον παγετώνα σε υψόμετρο +5.000 m. Στο δρόμο σταματάμε δίπλα σε μεγάλα, πάνω από δέκα μέτρα, πλήρως ανεπτυγμένα ανθισμένα δέντρα Puyas Raimonti. Στον παγετώνα φτάνουμε στις 13:00 και έχουμε μέχρι τις 15:30 χρόνο να τον επισκεφτούμε. Η ημέρα είναι ηλιόλουστη με λίγα συννεφάκια που δεν μοιάζουν απειλητικά. Ανεβαίνουμε όλοι μαζί, πολύ αργά όμως λόγω της Ρόζας και μας παίρνει μία ώρα για να φτάνουμε στη βάση του παγετώνα. Τα πρώτα μέτρα του σκαρφαλώματος στον πάγο είναι δύσκολα καθώς η απότομη ανάβαση διασχίζει εγκοπές γεμάτες νερό. Υπάρχουν δύο θέσεις όπου έχουν τοποθετηθεί σχοινιά πάνω στον πάγο για να κρατηθείς, μα στα σημεία αυτά έχει μεγάλη ουρά από κόσμο και ο πάγος είναι πολύ λείος και γλιστερός. Μία γυναίκα γλιστράει και πέφτει σε εγκοπή όπου το νερό της φτάνει μέχρι τη μέση. Αποκόπτομαι από τους υπόλοιπους και βρίσκω μια εναλλακτική διαδρομή χωρίς όμως σχοινιά, από όπου ανεβαίνω προσεκτικά με τη βοήθεια των μπατόν. Συνεχίζω μέχρι το σημείο όπου φτάνει και σταματάει ο πολύς κόσμος και μου αποκαλύπτεται δεξιά η κορυφή. Βαδίζω προς τα εκεί πολύ γρήγορα πλέον αφού δεν έχω αρκετό χρόνο. Η ανάβαση τώρα είναι απολαυστική σε απάτητο αφράτο χιόνι, μακριά από την βαβούρα της κοσμοπλημμύρας μια και ελάχιστοι συνεχίζουν μέχρι την κορυφή. Περνάω δίπλα από κοιλώματα και γκρεμούς από όπου κρέμονται πάγοι καθ’ όλο το ύψος, έως και είκοσι μέτρα. Φτάνω στον χιονισμένο αυχένα δίπλα ακριβώς στην βραχώδη κορυφή των +5.240 m. Πίσω του ξεπροβάλουν τα βουνά στο νότο με τις υψηλότερες κορυφές. Κοιτάζοντάς τες δεν σου φαίνονται ιδιαίτερα ψηλά τα +5.200 που βρίσκεσαι. Κάνω βόλτες και κάθομαι στο απάτητο αφράτο χιόνι απολαμβάνοντας τη λιακάδα. Η ώρα όμως γρήγορα πηγαίνει 15:00 και πρέπει να αρχίσω να κατεβαίνω. Τρέχω με πλήρη ταχύτητα, όπου δεν υπάρχει πάγος, όλη τη διαδρομή μέχρι το λεωφορείο. Στην κατάβαση προσπερνάω τον Γιώργο που τρέχει και αυτός και φτάνω στο λεωφορείο στις 15:45 ιδρωμένος. Είμαι μόνος μου, κανένας άλλος δεν έχει έρθει ακόμη. Προγραμματισμός Περού μου εξηγούν, λέμε 15:30 για να φύγουμε τουλάχιστον με μία ώρα καθυστέρηση. Πάντως είχα να τρέξω εδώ και ένα μήνα που έφυγα από την Ελλάδα και απόλαυσα το αναζωογονητικό τρέξιμο της κατάβασης. Σιγά σιγά επιστρέφουν οι συνεπιβάτες, αρκετοί σε άσχημη κατάσταση από το υψόμετρο, ανεξαρτήτου ηλικίας, με πιο έντονα βέβαια τα συμπτώματα στους παχύσαρκους και στους ηλικιωμένους. Η Ρόζα είναι χάλια, ένας συνεπιβάτης γιατρός της δίνει ένα υπογλώσσιο. Υπάλληλοι του πάρκου είναι σε ετοιμότητα με φιάλες οξυγόνου και βοηθούν όποιον δεν μπορεί να αναπνεύσει. Αναχωρούμε τελικά στις 17:00. Έχει αρχίζει να χιονίζει.

Ο παγετώνας. Στο κέντρο προεξέχει η βραχώδης κορυφή των +5.240

Το βράδυ τρώμε με τον Τόμεκ, τη Μαρία και τον Ουμπέρτο, ξεναγό και ανιψιό της κυρίας που μας νοικιάζει τα δωμάτια. Έχοντας μελετήσει τον χάρτη της γεωγραφικής υπηρεσίας στρατού με τα μονοπάτια, είχα σκοπό να κάνουμε αρχικά μία πεζοπορία δύο-τριών ημερών από το Χουάρι (Huari) στο Τσάκας (Chacas), και στη συνέχεια την κλασική τεσσάρων-πέντε ημερών του Γιανκανούκο - Σάντα Κρούζ (Llancanuco - Santa Cruz). Συζητάμε την πρώτη διαδρομή που δεν έχει δύσκολους αυχένες και ανηφόρες, περνάει μέσα από δάση, λίμνες, μέρη με εξωτικά πουλιά και πέστροφες. Αναφέρεται στον οδηγό σαν ένα μικροκλίμα πιο κοντά στην τροπική ζούγκλα, απίθανο για περιηγητές και φωτογράφους. Ο ξεναγός μας ενημερώνει ότι θα μας πάρει μία ημέρα να πάμε με το λεωφορείο στο Χουάρι, μια επιπλέον ημέρα για να βρούμε αχθοφόρους και ζώα μια και η περιοχή δεν είναι τουριστική, ενώ στο τέλος της διαδρομής δεν γνωρίζει πότε θα βρούμε λεωφορείο να επιστρέψουμε διότι δεν έχει τακτική συγκοινωνία. Θα μπορούσαμε βέβαια διασχίζοντας ένα ψηλό αυχένα να βρεθούμε και πάλι σε τουριστικό δρόμο. Η φυσική κατάσταση όμως της Μαρίας, καταστεί αδύνατη την προοπτική να αντεπεξέλθει στα απρόοπτα της πορείας και έτσι ματαιώνουμε την εκδρομή. Περνάμε πλέον σε αυτή του Σάντα Κρούζ - Γιαγκανούκο την οποία οργανώνουμε με τον Ουμπέρτο, με έναρξη μεθαύριο ώστε να προλάβει να αγοράσει προμήθειες, στην οποία θα συμμετάσχουμε εγώ, ο Γιώργος και δύο Καναδοί.